Umut

“Yine mi enayi yerine koyacak seni hayat? Yine mi kızacaksın kendine umutlandım diye? Yine mi öfkeleneceksin bir türlü taş kesilemedin gitti diye? Umut adlı o yakışıklı filinta seni yine mi aldattı? Ah nasıl da tavlandın yine toy gönüllü! Ha?”

Bu da Geçer – Ece Temelkuran

Anlaşılmak, kucaklanmak, sıvazlanmak gibi tuhaf şeyler oldu bana bu kitapla. Öyle kandırıkçı bir şefkat değil; gerçekçi ve samimi bir mermametten söz ediyorum. Hem de yalnızca bir kadın olarak da değil, insan olarak. Ufkumu, bakış açımı genişletti. Şiirsel diliyse, bunca içeriği muhteşem bir sunumla önümüze getiren bir hediye! Şiir gibi, şarkı gibi akıyor kelimeler, cümleler… Kimi zaman gökyüzünde zarifçe süzülen bir turna, kimi zaman ormanda gururla salınan bir çita. Ama her koşulda hep zarif. Hep yumuşak bir fısıltıyla: “Bu da geçer…”

Tuncay Terzihanesi – Sunay Akın

Tuncay Terzihanesi'nin açtığı kapıdan önce 2008'e, yeniyetme üniversite öğrencisi Mervi'nin Sunay Akın beyefendi ile tanışmasına doğru yol alıyorum. Sonra da kitaptan bahsediyorum.

Çocuk “Sahibi” Olmak Üzerine

Çocuk "sahibi" olmak üzerine -geç de olsa- çok düşünüyorum. Bu düşüncelerimden taşanları kimi zaman acemice ve hoyratça dile getiriyormuşum meğer.. Bu sebeple kırıp döküyor, kaş yapayım derken göz çıkarıyormuşum meğer.. İşbu bir özür mektubu niyetiyle yazılmış bir yazıdır ve nihayetinde sözü, söz ehline, Cehenneme Övgü'yle Gündüz Vassaf beyefendiye bırakmıştır. Ve son tahlilde tüm bu kalabalığın maksadı; üzerinde pek de düşünmediğimiz ebeveyn olma üzerine düşündürmektir.